Από που ν’ αρχίσω…Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ…
Δεν θα δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε…
Να ζήσω έτσι πως; και έρωτας κι εχθρος…και μπαινοβγαίνεις
σαν τον κλέφτη στην ζωή μου…πως; ο θάνατος αργός…
θυμάμαι είπες πως δεν είχες νιώσει με καμία όπως μαζί μου!
Παραμυθιάζομαι…Ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί…
Ούτε που νοιάζομαι! Θέλω μαζί να μας βρει το πρωί…
παραμυθιάζομαι..μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου